Występowanie krzewów z gatunku Morinda citrifolia


Krzew noni z łac. Morinda citrifolia należy do rodziny Ruiaceas. Gatunek ten można licznie spotkać na wyspach południowego Oceanu Spokojnego. Jako ojczyznę uznaje się potocznie wyspy Polinezji Francuskiej, choć faktycznie gatunek występuje również w innych częściach świata.Na Tahiti i wyspach przynależących do Tahiti hoduje się obecnie owoce noni na plantacjach. Jest to tutaj roślina tradycyjnie obecna w medycynie ludowej i używana do dziś. Na wyspach wchodzących w skład Polinezji Francuskiej oraz w kilku innych rejonach tropikalnych pełniła rolę podobną, jak czosnek w naszym rejonie świata. Surowców pozyskanych z morwy indyjskiej (to jej nazwa w nomenklaturze europejskiej) przez wieki używano w celach medycznych na szereg różnorodnych dolegliwości. Zastosowanie w medyczynie tradycyjnej znajdowały zarówno korzeń, jak i liście, no i oczywiście owoce noni. Tahiti położone jest w klimacie niesłychanie sprzyjającym rozwojowi bogatej flory. Ze względu bogactwo występujących tu form życia zwane bywa „rajem na ziemi”.

Średnia roczna temperatura na Tahiti waha się w okolicach 26 stopni Celsjusza. Duża wilgotność oraz żyzna gleba wulkaniczna, bogata w minerały i substancje odżywcze sprzyja wegetacji roślin. W tym niemal idealnym środowisku rośnie drzewo noni wydając owoce o znanych od wieków i docenianych przez medycynę tradycyjną właściwościach.

 

Krzew - drzewo noni (Morinda Citrifolia)

 

Niektórzy mówią drzewo, niektórzy krzew. Faktycznie Morinda citrifolia przypomina bardziej krzew, choć potrafi dorosnąć do rozmiarów właściwych drzewom. Morwa indyjska występuje w stanie dzikim, lecz przez wzgląd na swoje właściwości, wywodzące się jeszcze z medycyny tradycyjnej, jest również uprawiana. W stanie dzikim noni występuje zarówno w cienistych lasach wysp Polinezji jak i na piaszczystych bądź skalistych wybrzeżach. Noni nie jest bardzo wymagającą rośliną dobrze radzi sobie również na gorszych jakościowo, zasolonych lub suchych glebach. Dorosłe drzewo Morinda Citrifolia dorasta do wysokości 5 metrów choć zdarzają się też okazy dziewięciometrowe. Liście noni są duże, ciemnozielone, o błyszczącej powłoce i z mocno zarysowanymi żyłkami. Drzewo noni osiąga dojrzałość po około 18 miesiącach wzrostu.

 

Owoce noni

 

Dojrzały okaz Morinda Citrifolia kwitnie i owocuje przez cały rok dając od 4 do 8 kg owoców miesięcznie. Owalne owoce noni osiągają średnicę między 10 a 17 cm. W trakcie dojrzewania, jak większość owoców, owoce noni zmieniają kolor. Początkowo są mocno zielone, następnie żółkną, a w stadium pełnej dojrzałości są niemalże białe. w trakcie dojrzewania owoce wydzielają bardzo intensywny zapach. W owocach noni znajduje się duża ilość nasion. Nasiona po wyprażeniu są jadalne. Owoce noni zwane są potocznie przez Tahitańczyków „nono”. Na świecie większą popularność zyskała sobie jednak nazwa „noni”. Mimo swojego gorzkiego smaku i intensywnego zapachu owoce noni są powszechnie spożywane na wyspach pacyfiku. Gotuje się je lub spożywa na surowo. Często są dodawane do innych posiłków, jak u nas czosnek. Powszechnie znane i doceniane przez miejscową ludność są właświwości owoców noni. To właśnie napęczniałe bulwy owoców noni są surowcem, z którego powstaje sok noni.